WAAROM ‘BEST OK’ HELEMAAL NIET OK IS.

Als alles ‘best ok’ gaat, dan is het best ok toch? Maar is ok goed genoeg? Ik neem je graag mee in een paar gedachten die al een paar weken in mijn hoofd zitten. En natuurlijk ben ik heel benieuwd wat jíj denkt.

Ongoing soap: mijn rug

Toen het me begin zomer voor de zoveelste keer in mijn rug schoot, ging er een knop om. Ik was er helemaal klaar mee. Al meer dan een jaar kwamen en gingen de klachten. Meerdere keren had ik een pakketje fysio gehad waarin me binnen 4 tot 6 weken beterschap werd beloofd, als ik maar netjes mijn oefeningen deed. En die deed ik. Maar de pijn kwam steeds terug.

Symptoombestrijding

Symptoombestrijding, snap ik nu. Het is heel makkelijk om rugpijn als rugpijn te bestrijden. Werveltjes wat losser maken, spieren wat soepeler en sterker krijgen en gaan met die banaan. Tot het weer misgaat dus. 

Ik was er klaar mee. Sporten was inmiddels Russisch Roulette geworden: elk moment kon het in die rug schieten. Ik was oprecht opgelucht als ik weer een sessie zonder kleerscheuren had overleefd. En ok, ik ben niet meer die fitte twintiger die álles aankan, maar met mijn 34 jaartjes ga ik niet akkoord met zo’n brak gestel. Ik ben sterk genoeg, fit genoeg en soepel genoeg en tóch gaat het steeds mis.

Tijd voor een specialist

En aangezien dit duidelijk niet een probleem is dat ik zelf op kan lossen, ging ik op zoek naar een specialist. Ik vond er twee. Binnen 2 weken veegden ze al mijn trots en zekerheid van tafel: leuk dat crossfitten, maar door jarenlang onbewust scheef te bewegen (oud knieprobleem), moest ik nu de prijs betalen.

Lang verhaal kort: ik mocht geen gewicht meer aanraken en moest vanuit de basis weer goed gaan bewegen. Een berg aan huiswerk om te werken aan mijn houding en lenigheid. En heel veel kleine minispiertjes trainen, die verdomd veel spierpijn kunnen geven kan ik je zeggen.

Patronen sluipen er in

Bewoog ik dan zó dramatisch slecht? Nee. En daar zit ook exact het gevaar. Onbewust slopen verkeerde patronen erin. En omdat die niet direct problemen veroorzaakten, kwam ik daar prima mee weg. Tot er een drielingzwangerschap overheen kwam. Anderhalf jaar slechte nachten. Alles bij elkaar opgeteld, zorgde dat langzaam voor kleerscheurtjes.

Inmiddels zijn we 2 maanden verder. Raak ik nog geen gewicht aan (op 3 flinke peuters na) en heb ik veel nieuws over mijn lijf en bewegen geleerd. Het voelt als een totale reset. Eentje die me soms vreselijk frustreert, maar ook vreselijk nodig is als ik op de lange termijn fit wil blijven. En voor mij speelt crossfit daarin een belangrijke rol (en voor BJ ook, want die vindt er niets aan om nu in zijn eentje workoutjes te draaien in onze homegym).

Best ok

En weet je wat de grap is? Het is net het echte leven. Want zo vaak hoor ik dat alles best ok gaat. Niet super, maar wel gewoon ok. En bij een beetje doorvragen is er altijd wel íets dat sluimert. Iets waar diegene niet helemaal happy mee is. Maar wat ook niet zó dramatisch is dat het voelt alsof je er acuut iets mee moet. 

Werk wat je onzeker maakt. Of waar je geen uitdaging meer in vindt. Maar ja, het betaalt best ok.

Vrienden die je te weinig ziet. Hobby’s die op een laag pitje staan. Tja, tropenjaren… 

’s Ochtends zonder energie wakker worden. Achter de feiten aanlopen. 

Zwangerschapskilo’s die lekker blijven plakken.

Dat ene boek, waar je maar nooit eens aan toe komt.

Je élke dag voornemen eerder op bed te gaan. Wat precies nooit lukt.

Sluimerdingen

Wat het ook is: we hebben allemaal wel zo’n sluimerding. Wat heel lang lekker kan sluimeren, zonder dat er iets verandert. Onbewust sluipen er patronen in die acuut weinig kwaad lijken te doen.

Tot je kind opeens 3 nachten niet doorslaapt en je energiemetertje wel heel snel tot onder het nulpunt schiet. Tot je baas dat ene project waar je net wél blij van werd, bij je weghaalt. Je ongesteld wordt. Noem het maar.

En opeens is ok niet meer ok. Vaak zijn dat de momenten waarop je denkt: ‘het moet anders’. Maar als na een paar dagen de scherpe kantjes er wat af zijn, verval je weer in ‘best ok’.

Symptoombestrijding

Je gooit er nog maar een extra koffietje in als je moe bent. Telt nog harder de dagen af tot het weekend is en je even níet naar je baas hoeft. Roept ‘Ach het zijn de tropenjaren, hè’ uit tot je standaard mantra. 

Symptoombestrijding. Exact wat ik met mijn rug ook deed.

Totale reset

Want waar wringt het écht? Wat maakt dat ok geen goed hoeft te zijn? Moet het eerst écht klappen voor je toe bent aan een totale reset? En dat klinkt zwaar, een totale reset, maar het is eigenlijk niets anders dan even terug te gaan naar de basis. Even stil staan.

Kijken wat je écht belangrijk vindt. Wat het vuurtje in jou aanwakkert. Wat jou energie geeft. Wat jou in beweging brengt en houdt. Vol bewustzijn en daar waar het allemaal begint: bij jou. 

Bewustwording

Mijn reset leverde me een carrièreswitch en een prachtig huis op. Dat is wat de buitenwereld ziet. Maar wat daarachter allemaal gebeurde (en nog steeds gebeurt), is nog vele malen mooier kan ik je zeggen. 

Wat die reset met mijn rug doet, zal ik de komende maanden merken. Het levert me in ieder geval al een bak aan bewustwording op. 

En laat het daar allemaal nou net mee beginnen: bewustwording :)

Ben jij er aan toe om van ‘best ok’ nu eens een ‘goed’ te maken? Check even wat mijn programma AboutME voor jou kan betekenen!