KOP VOL – En hoe je hoofd weer leeg raakt

Ken je dat? Het gevoel dat je hoofd echt VOL zit? Een dikke TO DO lijst die zich maar herhaalt en herhaalt in je gedachten. Die ene opmerking van een vriendin dat je kinderen wel héél druk zijn, blijft hangen. Dat project op je werk waarvan je eigenlijk niet zo goed weet hoe je het aan moet pakken, drijft constant boven… Je gedachtes gaan met je aan de haal, je piekert je suf. Iets oplossen doet het niet. Je hoofd zit VOL. 

Elke vraag jouw kant op knalt als slechte koppijn binnen. Een kreet van je kind doet je wankelen. Het liefst stop je jouw hoofd ergens heel diep in het zand. Maar je hebt geen tijd voor struisvogelen. Nog even doorbijten. Kindjes moeten nog op bed, je moet je baas nog bellen, je moeder die al dagen zitten te wachten op een teken van leven… En dat ben je eigenlijk nog maar aan het begin van je TO DO’s. 

Alles uit

We kennen ‘m allemaal. Dat volle hoofd wat bijna uit elkaar barst. Koppijn die langzaam bezit van je neemt. Het gebeurde mij maandag nog. Super irritant en natuurlijk altijd op een onhandig moment. Maar ik deed iets, waardoor ik me snel, heel snel weer een stuk beter voelde. Je leest het hier.

Maandag ging bij mij alles uit. Letterlijk. Telefoon aan de kant, laptop dicht. Ik had er koppijn van. Niet van die telefoon, wel van een VOL hoofd. Hij knalde er opeens heel hard in.  

Echt druk was mijn dag niet. Ik had juist een extra dagje zonder jongens, lekker rustig. Geen gekke verplichtingen. TO DO lijstje wat al bijna leeg was. Een dag met fijne vriendinnen, goede koffie en diepe gesprekken.  

We hadden het over mijn ‘vierde kindje’, MultiplYMe. Over de richting die ik op wil, wat ik voor ogen heb. De bak met plannen en ideeën ging open. Voorzichtig pitchte ik wat dingetjes die me bezighouden. Doodeng, want dit is het diepste van het diepste wat ik heb. Kwetsbaarder tref je me niet. Kom aan mijn kindjes en je komt aan mij. 

Nadenken tot je hoofd vol is

Het leverde me feedback op. Eerlijk, persoonlijk en confronterend. Stuff to think about. En dat deed ik, onderweg naar huis. 

Bij thuiskomst volgde een vragenvuur van BJ. Zo voelde het tenminste. Want in feite vroeg hij alleen maar hoe mijn dag was geweest en wat we gingen eten. Het paste niet meer in mijn volle hoofd. 

Ik reageerde kortaf, geïrriteerd. Zorgen voor de jongens deed ik op de automatische piloot.  

Een valkuil die ik inmiddels van mezelf ken. Als dingen door mijn hoofd spoken, (nog) geen plek vinden, klap ik dicht. Vaak ging ik dan zitten sippen, worstelde ik mezelf de dag door. Totdat BJ met moeite het hoge woord uit me trok. Inclusief tranen en een pruillipje om het af te toppen. Het luchtte vaak íets op. 

Patronen doorbreken

Ik besloot dat het anders moest. Mijn vaste patroon te doorbreken. Het levert me namelijk helemaal niets op. Een zwaar humeur. Koppijn. BJ die kortaf terug reageert. Jongens die júist dan aan mijn benen blijven hangen. Dingen waar ik niet op zit te wachten.  

Ik besloot al mijn plannen voor de avond te schrappen (geen artikeltjes, geen mail, geen IG/FB meer) en die laptop dicht te gooien. Telefoon ging op vliegtuigmodus: tijd voor wat zelfcare. 

Selfcare in 3 stappen.

BJ was tóch weg, dus ik kon het helemaal op mijn manier doen. Even die kop leeg. En het werkte. Het werkte absoluut. Letterlijk een lichter hoofd. Hoofdpijn? Weg. Zelfs een voorzichtige glimlach bij het afsluiten van de dag. Hoe? Dit is wat ik deed. 

1) 5 MINUTEN SCHRIJVEN 

Ik pakte mijn Bullet Journal, klapte hem op een willekeurige pagina open (op de een of andere manier voelde dat als absoluut noodzakelijk) en pakte mijn pen. De wekker ging op 5 minuten en in die 5 minuten schreef ik alles op wat in me opkwam. Geen filter, geen mooie zinnen, gewoon letterlijk alle shit eruit schrijven. Na 5 minuten piepte er een vrolijk piepje en voelde mijn hoofd een stuk lichter. Leger.  

Het werkt echt. Wat je verplaatst naar het papier is weg uit je hoofd. Staat geparkeerd. Het geeft je instant meer ruimte in je hoofd. Gedachten die maar blijven rondtollen, staan nu ergens anders. Je hóeft er even niets meer mee.  

Ik schrijf sowieso veel. TO DO’s, dankbaarheidslijstjes, hersenspinsels. Gedachten die een plekje zoeken, wat ik nog via Marktplaats wil scoren: ik schrijf het allemaal op. 

Maar deze SOS 5 minuten was nieuw voor me. Ik ben fan. Gewoon zonder rem, geen censuur, maar lozen wat eruit moet, 5 minuten lang.

2) BEWEGEN 

Maar ik wilde meer. Meer feelgood. Mijn absolute nummer 1 feelgood activiteit is zweten. Zweet op zich vind ik niet zoveel aan, wat ertoe leidt wel. Sport. Bewegen. Blik op oneindig en mezelf moe maken. Vandaag werd het een workoutje thuis, gewoon in de woonkamer (ik gebruik regelmatig de NIKE training app). Het werd een half uur conditie en core training. Tussen de zweetpareltjes door verscheen er voorzichtig weer een glimlach op dat rode hoofd. De wereld is zo gek nog niet. 

En eigenlijk is het heel logisch. Bewegen maakt je hoofd leeg. Ruimte om aan andere dingen te denken, is er niet (als je het goed doet). Het handige van sporten is, dat je vaak zo druk bent met focussen op wát je doet, dat al je andere gedachten makkelijk naar de achtergrond worden gedrukt. Of zelfs helemaal weg zijn. Tel daar een bak endorfinen bij, die worden losgelaten zodra jij sport en je bent klaar. En laat die endorfinen nou net zorgen voor een blij en gelukkig gevoel (én ze werken pijnstillend: doei hoofdpijn). 

3) EN… CHILLSTAND 

Daarna volgde een fijne, warme douche. Met een leeg hoofd en een voldaan gevoel plofte ik daarna op de bank. Met boek en kaarsje aan, onder mijn kleedje. Kneuterigheid ten top, maar het was precies goed. The Subtle Art of Not Giving a Fuck was toevallig aan de beurt en absoluut exact wat ik op dat moment even moest lezen. Omdat hij oproept je vooral druk te maken om dingen die ertoe doen. En dat heerlijk plat weet te verwoorden: 

“You and everyone you know are going to be dead soon. And in the short amount of time between here and there, you have a limited amount of fucks to give. Very few, in fact. And if you go around giving a fuck about everything and everyone without conscious thought or choice—well, then you’re going to get fucked.”

Mark Manson

The day after

Na een goed nachtje slapen (ja: we krijgen tegenwoordig slaap!) las ik mijn woorden van de dag ervoor terug. Ik moest lachen. Het was een chaos. Maar bleek ook best een effectieve brainstorm over mijn bedrijf. Over mijn plannen. Tel daar een fijn gesprek met mijn coach bij op die ochtend en ik was weer klaar om te knallen. 

En jij? Loop je vaak met een VOL hoofd? Wat werkt voor jou? En wat absoluut niet? Deel het!