VAN HAARLEMSE GEZELLIGHEID NAAR HET FRIESE PLATTELAND: WAT KEUZES MAKEN MET JE HART ONS OPLEVERDE

KLEINE SPOILER: ER ZIT GEEN DRAMATISCH EINDE AAN. OOK IS HET GEEN GLITTER ALL OVER VERHAAL. Het is gewoon de real deal. Voor de buitenwereld is het plaatje prachtig. De tuin jaloersmakend. Maar hoe mooi het ook is: het is maar buitenkant. Niets meer dan een flinke berg stenen en een boel groen. Die absoluut hélpt om rust te voelen. Die hélpt om meer te genieten. Die hélpt om me gelukkig te voelen. ⁠

⁠Maar het ís geen geluk. Daar moeten we toch echt zelf ook iets voor doen. En dat is best hard werken.⁠ Je leest hier hoe het ons vergaat. En wat keuzes maken met je hart ons oplevert.

DE keuze voor HET huis

Het is 31 december 2018. Op de valreep bezoeken we nog een huis. HET huis, bleek later. Op de plaatjes te mooi om waar te zijn, in het echt liefde op het eerste gezicht. Maar ook een onmogelijke liefde, want te duur.

Maar ja, liefde kruipt waar het niet gaan kan…

We besluiten scherp in te steken. Als ze met ons in gesprek willen, dan moet het zo zijn. En anders is het écht te mooi om waar te zijn.

We krijgen het huis. We zijn inmens blij en vinden het tegelijk retespannend: shit is happenin’ (met die woorden kondigde ik ooit ook onze drie aan).

Wat er aan vooraf ging…

In de zomer van 2018 hakten we wat knopen door. Thuis zaten we met drie hele leuke kleintjes, die doorslapen tot overbodige luxe hadden verheven. We hadden beide een drukke baan, waar veel energie en tijd in ging zitten. Energie die er éigenlijk niet was. We zochten krampachtig om rust, maar die vonden we niet op de plek waar we zaten.

Voorzichtig kwamen de gesprekken: ‘Moeten we het niet helemaal anders doen…?’

Voordat we wat nieuws hadden, verkochten we ons Haarlemse huis. En dat deed best een beetje pijn. Onze ziel en zaligheid zat in dat huis en we hadden vrienden voor het leven gevonden in onze buren. Op de dag dat de foto’s voor Funda werden geschoten, zat ik stiekem te janken op de kamer van de jongens: wat deed ik ons in hemelsnaam aan?

Tussendoor nam ik ontslag. Omdat ik aan alles voelde dat ik volledig leeg werd getrokken als ik zo doorging. Ik werkte met leuke, maar bewerkelijke pubers, stond altijd ‘aan’ als ik op school was. Thuis was dit niet anders. Het werkte niet. Gevalletje doorbikkelen op je tandvlees. En dat is nooit een goed idee.

Zo startten we 2019 mét een fantastisch nieuw huis en zonder vaste baan voor mij. Klinkt als een goed verhaal toch? O ja, laten de drie kinderen niet vergeten. Maakt het verhaal nog nét even wat beter.

Zonder wrijving geen glans

Daar zaten we dan. 8 April. De dag waarop we de sleutel in Haarlem achter moesten laten. Na 10x heel hard slikken en naar mijn schoenen kijken, hield ik het niet meer. Dikke tranen. De notaris kijkt een beetje moeilijk. Ik stamel iets van ‘sorry hoor’ en zie dat alle vrouwen aan tafel inmiddels meejanken. Heerlijk die gedeelde smart :) Want hoewel ik met frisse spanning zin heb in ons nieuwe avontuur, doet het oude achterlaten pijn.

De eerste weken in ons nieuwe huis overleven we. En dat omschrijft exact wat het is. De schilder is nog lang niet klaar, speelgoed ligt overal, drie humeurige peuters vragen veel aandacht en krijgen bij toerbeurt de waterpokken. Waar zijn we aan begonnen…?

Niet onze beste weken ever en toch redden we ons eigenlijk best prima. Wat helpt is dat we álle verwachtingen bijstellen. Sporten, écht gezond eten, weinig schermtijd voor de boys: we laten het even voor wat het is. Prioriteit is om ritme te vinden, structuur aan de jongens te bieden en waar het kan wat tijd voor onszelf te pakken. De woon- en slaapruimtes zijn ingericht en alles wat nog ‘moet’ staat achter gesloten deuren.

Waar staan we nu?

We zitten hier bijna een half jaar. Time flies… En het gaat goed. BJ vond al snel een nieuwe baan, dichter in de buurt. De jongens hebben het heerlijk bij ‘de kindjes’. MultiplYMe groeit stiekem snel, waar ik écht heel dankbaar voor ben. Maar het allerbelangrijkste: we voelen ons goed. Alle vijf. Niet elke dag, niet altijd. Maar that’s life :)

We kozen heel bewust voor onszelf. Voor ons gezin. Grote keuzes, die gewoon retespannend zijn. Je weet immers nooit wat je krijgt… En wat je ook kiest: 100% goed zal het nooit voelen. Wrijving blijft, no matter what. En hoe je daar vervolgens mee omgaat, is aan jou. Je hebt ALTIJD een keuze.

Meer lezen? In dit artikel geef ik je 3 tips om veranderen voor jezelf makkelijker te maken.