Het Black Friday-gevoel of waarom je niet in actie komt.
48 mailtjes kreeg ik.
En dan tel ik nog niet mee wat er op de dagen vóór en ná die zwarte vrijdag nog binnen kwam.
Toegegeven, het zegt óók iets over mijn inboxmanagement (ik kán me natuurlijk ook gewoon uitschrijven voor al die reclamemail).
48 aanbiedingen om NU te kopen.
Black Friday, de dag waarvan tot 5 jaar geleden alleen de Amerikanen het bestaan kenden, is een ding.
En het werkt.
Want wat Black Friday fantastisch doet, is momentum creëren: dít is je moment om tegen een belachelijk lage prijs te kopen. Laat je die kans schieten, ben je een dief van je eigen portemonnee.
*Zegt ze met een paar nieuwe, heerlijk gevoerde winterboots om haar voeten. Black Friday koopje. Kon ze niet laten liggen.*
Iets anders.
Ken je dat verhaal van die kikker in de pan?
(Disclaimer: dit heb ik niet proefondervindelijk vastgesteld.)
Stop een kikker in een pan met koud water. De kikker gaat lekker zwemmen. Zet je de pan op het vuur, zodat het water langzaam warmer wordt, dan blijft de kikker zwemmen. Het water wordt steeds heter en heter. De kikker blijft rustig in het water zitten. Geen enkele poging om te ontsnappen.
Tot hij levend wordt gekookt. De kikker laat het gewoon gebeuren…
Waar het voor de kikker aan ontbrak, was momentum.
Hét moment waarop hij voelt: shit, ik MOET uit deze pan. Het Black Friday gevoel, zeg maar.
Het wordt ‘m fataal.
Ik hoor je denken: leuk Ymkje, maar wat kan ík hier mee?
Voor jou, als je elke dag gaar en uitgeblust op de bank ploft
We krijgen met de dag meer prikkels te verwerken. Apparaten vechten letterlijk om jouw aandacht met oplichtende schermpjes, piepjes en getril. Om je een beeld te geven: sinds de jaren 80 is de hoeveelheid informatie die jij op een dag te verstouwen krijgt, keer 5 gegaan.
Voor jou, als jij jezelf geen rustmomentje gunt
We willen steeds meer gedaan krijgen in minder tijd. We komen om in de tools om sneller, efficiënter en productiever te worden. Het liefst moet élke minuut van de dag nuttig zijn. Wekelijks spreek ik dames die zich schuldig voelen wanneer ze ‘gewoon even’ een boek lezen. Een wandeling maken zonder doel. We eisen steeds meer van onszelf. En dát eist z’n tol.
Voor jou, als jij je zorgen maakt over de wereld waarin we nu leven
En dan heb ik het nog niet eens over de maatschappelijke ontwikkelingen waar we middenin zitten. Zonder QR code geen koffietje meer buiten de deur. Zonder booster straks geen mogelijkheid om naar het buitenland te gaan. We gaan steeds een stapje verder. En of je het nou goed, pure noodzaak of juist beangstigend vindt: je zult het met me eens zijn dat we nu in een wereld leven, die je vorig jaar nog niet voor mogelijk hield.
Wat deze drie voorbeelden gemeen hebben, is dat het net als de kikker in de pan is.
Langzaam verandert de temperatuur. Het water wordt heter en heter. En omdat het geleidelijk gaat, valt het bíj́na niet op.
Met het grote gevaar dat je het laat gebeuren.
Langzaam verleg je je grenzen. Duik je verder je reserves in.
Leef je het leven wat je éígenlijk niet wilt leven.
Omdat je zó gewend bent je eigen gevoel opzij te schuiven.
Je eigen verlangens te negeren.
Niet te luisteren naar de signalen die je eigen lijf en hoofd je geven.
Je te schikken naar de verwachtingen van anderen.
Deze week nog, zei één van mijn nieuwe klanten: ‘ik snap niet waarom ik het zover heb laten komen, was ik maar eerder in actie gekomen.’
Ik snap het wel.
Het momentum, dat Black Friday-gevoel, ontbreekt om écht in actie te komen.
En dus zijn we net als die kikker. Langzaam wordt het steeds heter. Zonder dat we het door hebben.
Ik nodig je uit: kijk vandaag eens naar jezelf. Op welk front laat jij het stiekem veel te heet worden? Gebruik vandaag eens dat Black Friday-gevoel: KOM IN ACTIE! Dóe er iets aan. Hak een knoop door, spreek je uit. Of wat er maar nodig is om uit die pan te springen.
Wil je met me delen wat jouw actie is?
Ik ben benieuwd! Je kunt gewoon hieronder reageren.