IT’S A HARD KNOCK LIFE…

IT’S A HARD KNOCK LIFE…

31/01/2019 1 Door Ymkje

In dreumes paradise

Mama, 

Dat ik ‘naan!’ aanwijs en een banaan krijg. Ik wilde appel.

Dat je mijn appel in stukjes snijdt. Ik wilde een hele.

Dat je pindakaas op mijn brood smeert. 

Ja, ik wees naar de pot ‘kaassss’, maar bedoelde appelstroop.

Dat je mijn broodje door de midden snijdt.

Dat ik mijn broodje moet delen. So what dat ik eigenlijk niet meer hoef. 

Dat betekent niet dat één van die andere twee mijn broodje mag. 

Liever hou ik ‘m de hele dag vast, dan dat ik deel.

Dat ik een HALF koekje krijg. 

Die zijn vies. 

Ik eet alleen HELE koekjes. Dat weet je toch.

En nee, je maakt het niet goed met me door de andere helft ook te geven.

Dat je tóch aan mijn billen ruikt.

Ik riep toch heel hard ‘Nee!’ toen je vroeg of ik gepoept had.

Of eigenlijk heb ik wel gepoept. 

Maar geen zin in een schone luier.

Dat mijn pyjama uit moet. 

Ik roep wel ‘uit!’ maar ik bedoel aan. Snap dat nou. 

Ik hou van mijn autopyjama. En mijn autopyjama houdt van mij. 

Dat sokken stom zijn. Gewoon stom.

En welke gek heeft bedacht dat ik buiten een muts op moet? 

En waarom moet ‘ie dan binnen opeens weer af?

Dat mijn broertjes ook bij jou willen zitten. Je bent van MIJ, mama.

Dat ik niet op het paard wil. Maar als híj op het paard zit, wil ik ook. Snap dat nou. 

Dat ik niet op de fiets wil. Maar als híj op de fiets zit, wil ik ook. Snap dat nou.

Enz.

Dat ik naar buiten wil. Maar als híj niet wil, wil ik ook niet. Snap dat nou.

Dat ik in de kinderwagen wil. Maar als híj niet wil, wil ik ook niet. Snap dat nou.

Enz.

Dat is stom.

Was getekend,

Diede, Max en Kars.

zwaar leven als dreumes, terrible two, ik ben twee en ik zeg nee, drieling, buitenspelen

zwaar leven als dreumes, terrible two, ik ben twee en ik zeg nee